Abaddon (od hebr. אֲבַדּוֹן awadon - niszczyciel, w wersji greckiej: Apollyon, po łacinie - Exterminans) - pierwotnie inna nazwa szeolu, następnie anioł zagłady opisany w Apokalipsie św. Jana (9,11) jako anioł przepaści, który wyłania się z otchłani jako książę czeluści piekielnych. Także w ogóle anioł czeluści (otchłani).W Starym Testamencie i innych pismach żydowskich nazwy "abaddon" używa się najczęściej na określenie świata podziemnego – otchłani piekielnej. Nazwa ta jest stosowana zamienne do nazwy szeol, choć rzadziej (zob. Job 26:6; Prz 15:11; 28:8). Według niektórych rabinów jest to najgłębsze miejsce w piekle.W innych kontekstach starotestamentowych nazwy "abaddon" używa się na określenie grobu (Ps 87:12), podziemia (Job 31:12), a wyjątkowo nawet jako imię upersonifikowanej śmierci (Job 28:22).Według biblisty Romana Zająca w apokryficznej "Księdze starożytności biblijnych Pseudo-Filona", również jest mowa o "abaddonie" jako o miejscu (szeolu, piekle), a nie osobie i dopiero w NT słowo pojawia się w charakterze imienia.W okultyzmie Abaddon jest aniołem zła. Collin de Plancy, autor Słownika wiedzy tajemnej, utożsamia go nawet z Samaelem.
Część 1
Część 2
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz